DE SMOEFELROUTE
Gezien Bavada voor een weekblad werkt ziet het weekritme er voor hem iets anders uit en situeert het zwaartepunt zich ergens in het midden. De woensdag is het doorgaans stevig doorwerken en tijd om te eten is er niet altijd. Zeker ’s avonds niet. Als ik rond een uur of negen, tien dan ook naar huis fiets betekent dat een ware lijdensweg.
Ik bereik op dat moment immers mijn wekelijkse hongerpiek en vind maar liefst drie frietkoten en twee pitabars op het traject naar huis, alle vijf hun heerlijke vettige walmen verspreidend. Da’s des te ambtetanter daar ik de hoeveelheid greasyness toch probeer te beperken en ik dus niet elke week kan plooien voor de vreetdrang.
Gelukkig wacht me op woensdagavond elke week de lekkere spaghetti van Kipje en is het vooruitzicht daarop telkens voldoende om aan de lokroep te weerstaan en gewoon een tandje bij te steken. Anders zouden de kilo’s er vermoedelijk snel bijkomen!
Plaats een reactie