COACHEN
Vorige week vrijdag mocht ik dankzij de werkgever een extra opleiding ‘coachen van medewerkers’ volgen. Twee dagen terug naar school zeg maar. Op zich niet oninteressant en zeker boeiend gebracht door onze lesgever, de olijke Ed Harris-lookalike, maar ik blijf toch allergisch voor dat soort ‘trainingen’ vrees ik.
Een pak managementgeneuzel over De Missie en De Visie, allerlei types dit en dat en een blik in de ‘psychologie van de medewerker’. Grafiekjes en modellen over de aanpak, voorbeeldjes en straffe verhaaltjes waarvan me ik steevast argwanend afvroeg of ze echt waren of netjes passend verzonnen in het kader van de opleiding en bovendien zit je daar dan tussen mensen uit het bankwezen, atelierverantwoordelijken, ICT’ers, enzovoort. Nope, ik ben geen ander mens geworden in die twee dagen…
Ik ga het roer nu niet plots drastisch omgooien, mijn ploeg nu niet anders op het veld gaan zetten. Dat kan natuurlijk aan een aantal dingen liggen. Ofwel heb ik er niets van begrepen, ofwel deed ik het al behoorlijk,… ofwel heb ik gewoon nog module 2, 3, 4, 5, 6 en 7 nodig, vooraleer ik het ECHT kan.
Nu een populair (nouja) dagblad deze zomer op alle festivals uitpakt met 
Ja mensen, was vorige week op werkvlak nog eens een vlotte week, dan was het deze week wat anders. ‘k Heb in geen tijden meer zo veel af te werken gehad op ‘Deadline Donderdag’ (en daarmee bedoelen we de paar vroege uurtjes alvorens de gazet echt wordt afgesloten)… Normaal beperken de taken in de donkere uurtjes op donderdagochtend zich tot het lezen van de dagbladen, het afwerken van een opiniestukje en hier en daar nog wat nalezen.
Woensdag : Flurk vertelt in een interview over een strijkcentrale dat ze ooit eens een vibrator in een wasmand gevonden hebben. Bavada vindt dat een leuke quote en verwerkt dat in het artikel. Tekst wordt nog eens doorgestuurd, maar er komt geen reactie.
Het is natuurlijk een onschuldige hand die beslist en ik gun het iedereen (welke functie dan ook), maar is het eigenlijk wel ‘done‘ om zomaar een luxeweekendje cadeau te doen aan een directeur omdat die een fijne vondst in de suggestiebox had gedropt? Mijns inziens ware het een veel betere zet geweest dat weekendje te geven aan een gewone werkmier van op de vloer. Hell, desnoods zelfs iemand die GEEN suggestie had gedaan..jpg)
Je hebt altijd wel mensen die me eens opbellen om middels een artikeltje in de krant dit of dat te bereiken en soms kan daar wel eens een verhaal in zitten. Een herkenbaar menselijk fenomeen, iemand die iets zoekt, noem maar op. Maar af en toe heb je ook wel eens flurken die via de krant willen afrekenen met hun demonen. 
Een mens zoekt al eens doelen in z’n job teneinde het wat spannend te maken, zo ook Kipje. In haar geval, proberen een bepaald cijfer te halen in het aantal verwerkte oproepen op een dag. We hadden afgesproken dat als ze de tweehonderd zou bereiken, er dan een aperitief af kon na die bewuste werkdag. Het competitieve is dus ook ook mijn verloofde niet vreemd. 
